Ben De İftiraya Erdim Ne Fayda

Hakkı sevdim, Hakka taptım bunca yıl,
Sevilmekti bütün derdim ne fayda,
İnanmağa meyil verdim cahilce,
İftiraya kurban verdim ne fayda.

İyi oldu, Hak kurtardı elinden,
Hala söyler, kurtulamam dilinden,
Bilsin dostlar ben koklamam gülünden,
Bir zamanlar bağın derdim ne fayda.

Cahil idim, incitmişsem eşimi,
Pişman oldum taşa çaldım başımı,
İyiydim yedirsem bir tas aşımı,
Şimdi ben cehlimi yerdim ne fayda.

Bir sarı gül, yeşil yaprak içinde,
Deneyin bağından bir gün geçin de,
Elinden bir yudum sevgi için de
Görelim? İşte derdim ne fayda.

İster inan dostum, ister inanma,
Dilerim Allah’tan narına yanma,
Bir gün benim gibi cehlinde kanma,
Her şeyi önüne serdim ne fayda.

Ben kendim etmişsem, kendim bulmuşum,
Demek ki pişmemiş cahil kulmuşum,
Şimdi anlıyorum deli olmuşum,
Bitirdim, bentleri gerdim ne fayda.

İftira edene cehennem hazır,
Yaratan bilesin her yerde nazır,
Her gün levhikalem bir yazı kazır,
Ben de iftiraya erdim ne fayda.

Uzatma İdris’im anlayan aldı,
Fanisin, dönüşe daha ne kaldı,
Geçirdin ömrünü, bir kısa yoldu,
Mihrapta huzura durdum ne fayda.

16.Nisan.2009 11.30