Ben Daha Küçüçüktüm Şiiri - Arif Altunbaş

Ben daha küçüçüktüm
Kaya yat yat uyu ayşe top oyna
Diyerek öğrendim latin alfabesini Tatarocağı okulunda
Ali ögretmenin sol elindeki cumhuriyet gazetesinin içinde gizlediği
Karaağaç sopasının izleri avuclarımdadır hala
Mor zambaklar gibi açtmıştı parmaklarım
Hala yüreğim ellerimde sızlamaktadır.

Ben daha küçüçüktüm
İlk okulda öğrendim haksız yere döğülmeyi söğülmeyi
Çaresizliğin buruk acılarıyla tattım zulme boyun eğmeyi
İnsanların ve putların önünde riyakarca eğilmeyi
Kula kulluk etmeyi...

Ben daha küçüçüktüm
Süngü ve dipçiklerle halkımın köleleştirildiğini
Zincirlere vurulduğunu gördüm
Zorbalarla darbelerle korkutuldum,ürkütüldüm sindirildim
Donduruldu damarlarımdaki delişmen kanım
Sürgün ettiler beni benden yüreğimden kimliğimden
Bozdağlara değil saçlarıma yağdı karlar
Ben bendeki beni yitirdim kaybettim benliğimi
Dağbaşını duman almış gümüş dere akmazmış
Sanki bir işgal ordusu geçti yeniden üzerimizden
Vurdu turfanda fidanlarımızı kırağılar
Gediz nehri akmaz durur güneş şimdi doğacakmış
Yürüyelim arkadaşlar...

Ben daha küçüçüktüm
Uyutuldum uyuşturuldum devrim masallarıyla
Kurtarıcıların nice gece baskınlarını gördüm
Kokuşmuş marshal yardımlarıyla
Öğrendim devrimlerle neyin devrildiğini
Yüreğimdi asılan darağaçlarında...

Ben daha küçüçüktüm
Zulüm ile baskı ile darbelerle büyüdüm
Gençlimi zehir ettiler bana....
Böyle gelmemeliydi ölüm

Hamburg,27.03 1981