Ben Daha Çocuktum Be Anne

Ellerim vardı küçücük
Çakıl taşları bile sığamazdı
Kâh soğuktan morarırdı parmak uçlarım
Kâh çatlaklarla dolardı ellerim
Kaç defa kızmıştı annem
Oynuyorum diye çamurlarla
“Oynama şu çamurla
Tırnak aralarına doluyor mikroplar
Hastalanıp yatarsan sonra
Kızartmam bak sana patates bi daha’’
Nerden bilirdim ne kadar üzüldüğünü
Uykuları terk ettiğini, çıkınca ateşim
Benim işim gücüm; oyundu tozdu topraktı
Ben bulanırdım toza toprağa
O var gücüyle paklamaya uğraşırdı
Hem ben daha çocuktum
Nerden bilirdim burnum kanayınca
O’nun benden daha çok kanadığını
Ve nasıl anlardım ki üstüme tir tir titrediğini
Sabahın bilmem kaçında nasıl da cenk ederdi
Kaldırmak için yatağımdan
“Servisi kaçıracaksın evladım
Kalk daha da geç olmadan”
“Beş dakka daha anne n’olur”
Tıka basa doldururdu ağzıma kahvaltıyı
Bilmezdim ki onun daha
Ağzına tek lokma koymadığını
Ben daha çocuktum be anne!
Çekip gitmenin zamanımıydı