Ben daha çocuğum anne Şiiri - Hamit Durmaz

İsyan değil benimki, bir sitem anne
Uçmayı öğrenmeden yuvadan uçurdun beni
Bir lokma ekmeği çokmu gördün bana
Sana ne zararım vardı benim
Bir yudum suydu içtiğim anne

Mutluydum senin yanında, huzurluydum
Sıcaklığını hep içimde hissederdim
Sevgine, şefkatine doyamamıştım anne
Tanımadığım elin oğluna verdin beni, neden
Fikrimi bile sormadan anne, neden
Kadir kıymet bilirmi elin oğlu
Severmi senin gibi anne, sevmiyor senin gibi

Ağır yük yükledin çocuk bedenime
Altından kalkamıyorum, yardım et anne
Yorgunluktan uyuyamıyorum geceleri
Gözlerim kan kırmızı
Yanaklarımdan yaş süzülür hüzün dolu
Seni özlüyorum
İçin için eriyorum, ben bitiyorum anne

Daha dün çocuklarla oyun oynuyorduk
Evcilik oyunundan hiç hoşlanmazdım zaten
Oyuncaklarımdan, oyunlarımdan kopardın beni
Ben daha çocuktum be anne
Arkadaşlarımdan ayırdın beni
Boyumdan büyük işlerin içine attın
Hiç acımadan
Ben daha neydimki anne, ben daha neyim

Kaynanamın dırdırı bitmek bilmiyor
Görümcelerim bana yengelik ediyor
Üstelik kocamda benden çocuk istiyor
Bunalıyorum, sıkılıyorum, korkuyorum
Daha ben çocuğum be anne, ben daha çocuğum

Yemek yap diyorlar, bilmemki yapmasını
Çamşır yığarlar dağ gibi, bilmem yıkamasını
Şaşırdım sabahı, akşamı, gün ortasını
Aklım fikrim karıştı, biçareyim anne

Seni özledim anne, yuvanı özledim, sevgini özledim
Evcilik oyunu bana göre değil anne
Çekip çeviremiyorum bu işi, beceremiyorum
Daha yaşım ondört
Ben daha çocuğum anne
Ben daha çocuğum.