Ben Dağlara Çıkarım Şiiri - İrfan Çelik 1

BEN DAĞLARA ÇIKARIM

Bana deli deselerde ben dağlara çıkarım
Yillicenin sırtlarından köye doğru bakarım
Yalnız kalıp bu dağlarda tek başıma üşürsem
Çukuryurdun başlarında karda ateş yakarım

Dağa karşı selam durur Gozuyanın ovası
Duvarlara süs verirdi Gümüşlânin sıvası
Selam veririm dostlara dostlar selam almazsa
Kucak açar Atinnide bize kartal yuvası

Ceddimizi barındıran şanlı eski yaylasın
Yine sürüler çoğalsın yaylaları boylasın
Biz dağları dolaştıkça bize deli diyen var
Delimiyim velimiyim dağlara sor söylesin

Kardelenler çiçek açar kalkınca kar kürtünü
Menekşeler çiğdem sümbül donatmış bak örtünü
Eriyen varsa erisin dağlar bizi eritmez
Kıramazsın Gozağanda kayaların sertini

Dağın aşkı bağın aşkı Tırkazın başındayım
Cevizladen dayli bunar masanın daşındayım
Bir gün gelir Gozuyana düşman ayak basarsa
Dağa çıkıp düşmanları vurmanın düşündeyim

Bizim dağlar köyümüze serin yeller estirir
Gençliğimiz uyanmazsa yeşil dalı kestirir
Gara beleş dikmenlikte sulucinin derede
Dirilirse üç beş yiğit düşmana kan kusturur

Ben İrfanım geze geze dağlarımda kalırım
Çakmaklıdan yukarıda rahat nefes alırım
Çalı geven dikenleri ayağıma batsada
Ben dağlarsız yaşayamam dağa yine gelirim

19-03-2017 Yazan:İrfan Çelik(Ankara)