Ben da Galacam Şiiri - Avni Temiz

Şimdi kış buz tutmiş köyun yollari,
Çözülduği zaman ben da galacam.
Getma diya germiş yarim kollari,
Buzulduği zaman ben da galacam.

Dededan mirası bölmadım diya,
Kızmışlar bah gena ölmadım diya,
Köylü bu seneda galmadım diya,
Üzulduği zaman ben da galacam.

Kış galmadan odun, çıra yarılsın,
Koyuna, kuziya neker kırılsın,
Ocahta oduna ateş verılsın,
Köz olduği zaman ben da galacam.

Mal tavar ormanda batmış keneya,
Satarlar hepsıni helbet seneya,
TV da kocayi bulan neneya,
Söz olduği zaman ben da galacam.

Şor peynir puğaça olsun hep aşım,
Çoh varım yohtur ki ağırsın başım,
Altmişa tayandi bah işta yaşım,
Yüz olduği zaman ben da galacam.

Gözümdan getmiyer köyun sureti,
Kaybetma bulduysan sanda Nusreti,
Yüregimda yanan gurbet hasreti,
Buz olduği zaman ben da galacam.

Yazmadur buranın baş örtilari,
Yünk yorğani olur kış ortilari,
Bir sena yaylanın şaşortilari,
Kız olduği zaman ben da galacam.

Öğle sıcağında çıktım koşuya,
Toka mı takılır başta puşuya,
Komşunun tavuğu diğer komşuya,
Kaz olduği zaman ben da galacam.

Söz kurşundan ağır, çıkınca dilda,
Acılardan başka ne kalur el da,
Gönüldan gönüla çekilan telda,
Faz olduği zaman ben da galacam.

14.02.2016
Artvin Şavşat Şivesi ile yöresel ağızla yazılmıştır.