Ben Çoruhum Şiiri - Şinasi Duman

Sessiz sedasız dağlardan coşarak doğdum.
Akıp gidiyorken masumane,
Pazaryolu'nda İspir'de
Aşıklara selam durdum.
Ben Çoruh'um...

Sınırına giriyorum Göğe komşu toprakların.
Barhal ve Tortum kollarım oluyor.
Vahşi kanyonlarda delice akıyorum.
Ben Çoruh'um...

En hızlı akan nehirlerindenim dünyanın.
Kesemiyor hızımı keskin virajlı kanyonlar...
Üstüme gelmesin kimse diyorum,
Yatağıma düşeni geri vermiyorum,
Ben Çoruh'um...

Göğe Komşu Toprakların başkentinde,
Gem vurdular bana...
Durdurdular çılgınca gidişimi.
Kıvranıp duruyorum duvarın arkasında,
Ben Çoruh'um...

Böyle dururken bağlanmış vaziyette,
durultuyorum bulanıklığımı...
Mühendisimin müsaade ettiği,
Yere kadar yükseliyorum.
Ben Çoruh'um...

Dizginlenmiş kontrol altındayken,
Alıyorlar tirbünlere borulardan.
İşkence çekiyorum bu girdaplarda,
Sonunda enerji oluyorum.
Ben Çoruh'um...

Güveniyorum mühendisime.
Yıktırmadan duvarlarını barajın,
Bırakıyorum kendimi emin ellerine...
Ben Çoruh'um...

Etrafımı,
Mühendisimle ışıtıyorum...

RİZE-Kasım 2012