Ben çoktandır ölüyüm
Hiç bir ateş yakmıyor artık beni
Hiç bir su boğmuyor
hiç çıkmasam da yukarıya
nefes alıyorum suyun dibinde...
Boşlukta asılı bir ölüyüm
Sallanıyorum rüzgarla
Rüzgar çarptıkça tenime
Senin dokunuşun oluyor
Usulca içime çekiyorum kokunu…
Ben çoktan ölüyüm
Barınmıyor içimde yaşam
Ama ölmüyorum da artık
Ne korkuyorum yaşamaktan
Ne de acısını çekiyorum sensizliğin
Günler akıyor üstümden...
Ben çoktan ölüyüm
Ve artık anladım
Yaşadıkça büyümüyor insan
Çoğalıyor
Ki bitmesin ölmekle...
Sonra hiç bırakmıyorsun beni
Biliyorsun yapayalnızım
Uyanamıyorum sabahları sen olmasan
Ve güneşim demesen
Gün hiç başlamıyor...
Ben çoktandır ölüyüm....
29.03.2005 AMASYA
Serpil Öztürk 2Kayıt Tarihi : 9.6.2006 22:40:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Gün hiç başlamıyor...
Солнце
TÜM YORUMLAR (3)