Ben çoktan öğrendim Şiiri - Mutlu Bal

Bana aklınızı vermeye çalışmayın ..
Henüz aklımı ben , yitirmedim …
Nahif kalbinizde köşe göstermeyin ,
Hepsindeki yeri , ben çoktan öğrendim …

Hoyratlığım , biraz bundan sebeptir …
El tuttuklarım , tutunca elimi acıtır ..
Sadrımda sabrım , benim de azalır ,
Hepsindeki hilmi , ben çoktan öğrendim …

Gözümü sakınmam , dal-budaktan ,
Kanımdaki deliliğin , hepsi aslımdan …
Sözümü söylerim, kıvırmam inceden ,
Hepsindeki adamı , ben çoktan öğrendim …

Kırk yıldır öğütülürüm , bu değirmende …
Suyunu da bilirim , çıktığı gözesini de…
İnsanlık ev sahibine , dönse evinde ,
Hepsindeki insanı , ben çoktan öğrendim …

İncelip de geçtim , feleğin iğnesinden ..
Şükür ki eksiltmedi , hiç şerefimden ..
Sahibim Hay’dır , evvel - evvelinden ,
Hepsindeki sahibi , ben çoktan öğrendim …