Ben Çok Yaşadım Sen Kördün

ne zaman aksırsam
'Çok Yaşa' derdin,
'sen de gör, hep beraber'
benim sözümdü
içinde binlerce dua yaşayan, dillenen.

tahmin bile edemezken yaşanacakları,
‘Çok Yaşa’ nın benden habersiz benden alacakları

acısı,tatlısı,ihaneti,aldatması,aldatılması.
yaşadım çok yaşadım.
kalbin de temizmiş ha cennet ahiretçe çok yaşadım.
ihaneti, kaygıyı, yalnızlığı, sensizliği, bensizliği, sonrasızlığı

‘hep beraber’ sade bir yanıttan öte
her şeyi benle yaşayacak bir arkadaş, yoldaş bir eşti

ben yaşadım, sen de kördün.
iliğine kadar yalnızlık,
dibine kadar ihanet,
ölene kadana bensizlik,
yaşayana kadar cehennem,
ölene kadar Filistin

sözüm ona
yaşadım.
sen kördün.

çok, hatta kıyametçesine çok yaşadım
benim dualarım ölü doğdu sen de kördün,
‘hep beraber’ değil hiç beraber olamadık.
dedim ya çok yaşadım.
traş oldum, yola çıktım sabahın köründe.
Sınava girdim
Yazı yazdım
Tütün çektim cigerime
İsyan ettim alayına tekmiline…

bi gariptim o gün. Penguenler anlamsızca koşuşuyor kalbimde.
Bi silah sanki yaklaşan enseme.
Sevgilinin ılık nefesi yerine
Dönüp dönüp baktım.
Ellerine kenetlenen ‘el’lere

ve o gün öldüm.
ben çok yaşadım,
duamdaki gibi ne yaşadıysam
hep beraber.

Beraber sarhoş olduk.
Beraber hastalandık.
Kapımı beraber açtık her gün.
Ve her gün beraber içtik
Sövdük hayata bağıra çağıra.
İsyan ettik, uyuduk, uyandık, geçtik, kaldık.

sense kördün.
elinde beyaz değneğin.
yürüdün, elinde ellerle
bir kaldırım kenarında oturmuş,
ölü doğmuş hepbirlikteliklere içiyordum,
değneğinle devirdin son yudum şarabımı,
acemi körlüğüne verdim.
ben yaşadım, acayip çok yaşadım, gördüm.
ama sen acemi bir kördün.