Ben çok üşüyorum Şiiri - Selahattin Bakır

ben üşümemiştim
çıplak ayaklarımla buzlu yollarda yürürken,
gecenin karanlık ayazında, iliklerime işlemişken soğuk,
hasret eserken hoyratçasına yüreğimde,
ay, ay, gün, gün tükenirken yıllarım,
ben üşümemiştim.
bırakmıştın ya kar dağını, arkana bakmadan giderken,
közlemiştin yüreğimi bir daha tütmemesine,
dikmiştin ya beni, yağan karın altında,
kardan adam misali
koymuştum başımı yastık diye dilek taşına,
yakmıştım yüreğimi,
oturmuştum ya başına,
ben hiç üşümemiştim.
yalnız gecelere sarıldığımda,
yıllarla savaşıp yorulduğumda,
gözlerine bakıp ayrıldığımda
ben üşümemiştim,
alışmıştım soğuk havalarda bar tutmaya,
sık çam ağaçları arasında,
ıslık sesi ile oynamaya
alışmıştım ya her an senle olmaya
ben üşümemiştim,
şimdi çok üşüyorum bir tanem,
kat, kat yorganlar örtüyorum üstüme,
titreyerek uyandığımda düşten
korlaşmış yüreğime sokuyorum ellerimi,
ben çok üşüyorum