Ben çok mutlu bir çocukluk yaşamışım

Ben çok mutlu bir çocukluk yaşamışım
Yoksul bir köyün topraktan bir evinde
Mayısın Hazirana yakın bilinmez bir gününde
Ve bir unutulmuşluk senesinde doğmuşum..

Senesini bilmem ama.. Derdi annem..
Baharın yaza yakın zamanlarıydı..
Sıcaktı. Kuş yuvalarından yavruların uçtuğu,
Otların boy verdiği zamanlardı diye eklerdi..

Ben çok mutlu bir çocukluk yaşamışım
Hiç kimse tek bir oyuncak bile almadı bana
Topraktan ağaçtan ve telden
Kendim yaptım tüm oyuncaklarımı
Ağaçlarda daldan dala atlardım

Hiç kimse tek bir oyuncak bile almadı bana
Oysa dünyanın tüm oyuncakları vardı hayalimde
Topraktan taştan ve telden
Ve çaresizlikten
Kendim yarattım tüm oyuncaklarımı

Ben çok mutlu bir çocukluk yaşamışım
Topraktan ülkeler yarattım
Yollar yaptım çocuk ellerimle
Bir kova sudan okyanuslar
Kağıttan gemiler yarattım
Yüzdürdüm bir limandan diğerine
Dünyayı dolaştım düşlerimde

Ben çok mutlu bir çocukluk yaşamışım
Tellerden yaptığım arabalara
İnsanlar doldurdum
Ülkelerden ülkelere taşıdım
Taşlardan gökdelenler kuleler
Kağıttan uçaklar icat ettim
Kah uçurdum kah düşürdüm
Ne sevincimi ne üzüntümü
Belli etmedim

Ben çok mutlu bir çocukluk yaşamışım
Nasıl kavramışsa yeryüzünü o çocuk ellerim
Ve neler yaratmayı hayal etmişse yüreğim
Hiç kimse bilmesede
İliklerime kadar ben
Çocukluğumu
Deli dolu yaşamışım..

Ben çok mutlu bir çocukluk yaşamışım
Aloş benim atım, en iyi arkadaşımdı..
Yük beygirimizdi. Ufak tefek bakımsız bir attı.
Benimse bir yük beygirinin çıplak sırtında
Deli dolu rüzgarlara kucak açtığım
Sayısız kez düştüğüm, yara bere içinde kaldığım..
Her seferinde kalkıp aynı delilikleri yaptığım..
Sekiz yada dokuz yaşlarım..
Deli yıllarım, dolu yıllarım, çocuk yıllarımdı..

Ben çok mutlu bir çocukluk yaşamışım
Rüzgarın toprağın çamurun ve otun kokusuna
Öylesine bulanmış ki çocukluğum
Ben hiç kimsenin
Yaşayamayacağı kadar
Deli dolu ve mutlu
Ve tutku dolu
Güzel bir çocukluk yaşamışım..