Nelerin altından kalkmadım ki.
Ben değil miydim o kalabalığın arasında ki yalnız. Ben değil miydim tek başına herşeyi aşan.
O kadar güçlüyüm ki, ne kadar yıkarsanız yıkın
ayağa kalkacağım her seferinde daha güçlü.
Her seferinde içimde ki o çocuğun elinden tutup kalkacağım.
Onu hiçbir zaman yalnız bırakmayacağım.
Hiçbir zaman sevgisiz uyutmayacağım.
O saçlarının her telini,yüzünün her zerresine şefkatle dokunmadan, gözlerinin içine sevgiyle bakmadan bir an bile bırakmayacağım.
Herşeyin en iyisini o kadar hakediyor ki
onu üzmenize izin vermeyeceğim.
O çocuğun yüzünü güldüreceğim.
Yırtınıp,didineceğim,düşeceğim dizlerim kanayacak belki ama yine kalkmasını bileceğim.
O kadar güçlü ki o çocuk ne kadar vurursanız vurun onu size ezdirmeyeceğim , teslim etmeyeceğim! Savaşacağım sizinle, hepinizle!
O karanlıklardan korkan çocuk artık karanlıklarla dost,gecelerle arkadaş, ne olursa olsun mutluluğu güzel günleri yakalayacak, güneşi avuçlarında tutacak.
Mutluluğu içinde bulacak…
Kayıt Tarihi : 16.10.2022 10:19:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!