Ben Çok Bedeller Ödedim Şiiri - Hamit Atay

Ben Çok Bedeller Ödedim

Ben çok bedeller ödedim,
Gecenin sessizliğinde düşlerimi yitirdim.
Her adımımda iz bırakan sancılarla yürüdüm,
Acıyı içimde sakladım, yüzümde suskun bir gülümseme büyüttüm.

Yetim kalan umutlarımı avuçlarımda sevgiyle sardım,
Yıkılmış duvarlar arasında yeniden kendimi aradım.
Bir zamanlar parlar gözlerimde güneş,
Şimdi yalnızca küskün bir ışık olur gecenin içinde sessiz.

Ben çok bedeller ödedim,
Sevdayı öğreten acıyla öğrendim,
Her “elveda”ya bir ömür ödedim.
Kıymet bilmeyen dudaklarda aşkım adeta saklandı.

Rüzgar aldı götürdü bazen sözümü,
Bir “üzgünüm” kaldı geriye, içimde yankılanan boşluk sesiyle.
Kalbimdeki sıcaklığı dondurdular,
Ve ben kırıldım her kırgınlıkta, yeniden başladım.

Gökyüzüne yazdım tüm hüzünlerimi,
Yağmurla birlikte düştüler yollara adım adım.
Yaşam dediğin neydi ki,
Bedellerle örülmüş bir ağı, kazandığın her zaferin gölgesinde?

Ben çok bedeller ödedim,
Canımı satırlara çizdim,
Her kıt’ada şiirler yazdım,
Ve sustum, yalnızca söz yerine bakışlarla konuştum.

Aşkın diliyle değil ama yiten umutla
Anlattım sana tüm acıları,
Gözlerinin içine bakarken
Kaybettiğim kadar öğrendiklerimi de gördün sen.

Yine de, yıkılmadım:
Her bedelde yeniden doğdum,
Küllerimden küsmeyen güller açardım.
Sessizliği içime gark ederek, umutla yürüdüm.

Karanlığın içinden uzanan ellerimden tutan
Bir ışık buldum zamanla,
Yeniden inandım sevgiye,
Zor yolların sonunda baharlar geldi.

Ben çok bedeller ödedim, ama artık
Acıyı huzura çeviren bir direnç doğdu içimde.
Giden artık geride kaldı,
Ve ben kıymetini öğrendiğim her şey için minnetteyim.

Bedeller ağırdı belki,
Ama bugün
Bu şiir, bu sözler
Hayatın kendisine dönüşüyor her hecede.

Çünkü bedeller ağır olsa da,
Biriktirdiğim hikâyeyle
Ben hâlâ ayaktayım —
Ve her düştüğümde yeniden kalktım!

Hamit Atay