Bugün ne oldu biliyormusun. Bugün ilk kez sensiz olmayı başardım. Evet, çünkü bugün ilk kez beni sevmediğine inandım. Çünkü seven insan sevdiğini üzmeyi değil, mutlu etmeyi ister öyle değil mi? Ben bunu bugün çok net anladım...
Sen ne kırgınlıklarımı anlayabildin ne de hissettiklerimi önemsedin. Ve en kötüsü ben sana bu kadar inanıyorken sen bütün güven duygumu paramparça etmeyi başardın sonrada hiçbir şey olmamış gibi benden seni sevmemi bekledin, istedin.
Ama inan artık yoruldum. Evet her seferinde sana yenilmekten, kaybetmekten, güvendiğim için pişman olmaktan, üzülmekten yoruldum. Şimdi anlıyormusun neden sensiz bir hayat tercih ettiğimi...
Ama bil ki beni buna sen mecbur bıraktın. Dedim ya bana kalsa senden asla gidemezdim... Şimdi kutla zaferini ve ağla yalnızlığına, yakıp yıktıklarına, yalanlarına... Bir zamanlar nefesinle can bulan herşeyi nefessiz bıraktığın için ağla...Hem de hıçkıra hıçkıra otur ağla yalnızlığına...Bir kez olsun ne olur, sende beni bütün benliğinle,kalbinle anla
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta