ben çoğu zaman akşamları
yolculuğa çıkarım yıldız yukarı
unutsun diye onca pisliği
çirkinliği gözün yuvarı
ordan seyrederim ayın som ışığında
tedirgin dünyamızı kirli sarı
yine de çıkıp gelir bir kara güneş
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
