Ben Çocukluğumda Ki Trencilik Oyunumu Öz ...

Eskinin tadı var mı şimdi
Kömür tozunu özledim ben
Üstü parlak paslı rayları özledim
Tren yoluna dizdiğim küçük taşları özledim
Yaramazlıklarımı söz dinlemeyişlerimi
Değiştirdiğim makası
Travers üstünde koşturmalarımı özledim
Rayların üstünde hiç düşmeden yürümeye çalışmalarımı
Demir köprüde bıraktığım korkularımı ürkekliğimi özledim
Çocukluğumdaki trencilik oyunumu özledim
Tren tepelerine korkarak çıkışlarımı merakımı özledim
Bir görevliği gördüğüm zamanki korkak kaçışımı özledim
Demir köprünün ilerisindeki makas kulübesini
İçindeki divanda uyuyup kalmayı
Her tren geçişindeki rayların çıtırtısını özledim
Yankılanan tellerin sesini
Koşup trene el sallamayı özledim
Bir bir saymayı özledim birbirine bağlı vagonları
Makinist abilerimin bana göz kırpmalarını özledim
Yüzümde oluşan tebessümü
Asker trenine selam durmayı özledim
Bana atılan konserve kutularını
Camları açılan yolcu trenini özledim
Uçurumlara korkmadan bakışlarımı
Ağaç yapraklarının parmaklarıma çarpıp geçmesini özledim
Tekerleklerin ritmini özledim
Yediğim sıcacık simidi
Kondüktörün düdük sesini
Kırmızı renkli lokomotifin çığlığını özledim
İstasyonun anons seslerini
Duvarlarına çarpan yankıyı özledim
Trenin uzaktan gelişini
Hareket ettiği an binişimi özledim
Oturduğum koltuğun penceresinden
Trenin en ucunu görmeye çalışmalarımı
O anki sevincimi özledim
Ben çocukluğumdaki trenlerimi
Ben çocukluğumdaki trencilik oyunumu özledim
Ben ben çocukluğumu çok özledim

YAZAR SEMİH BAYBORA
TARİH 07\05\2014