Ben Çocukken Şiiri - Kadir Ünlü

Bir yudum suymuş hayat,
Derya sanmıştım,
Bir baktım ki,
Altmışıma dayanmışım,
Oysa,
Güneş başka aydınlatır,
Yıldızlar başka parlaktı,
Kar başka beyaz,
Başka yeşildi dağlar,
Komşular ailemizdi sanki,
Dertleri derdimiz,
Sevinç’leri bayramımızdı,
Ben çocukken.

Yemekler taşınırdı,cenaze evlerine,
Dua sonrası oturup,
Pide beklenmezdi yas evlerinde.
Yasları yasımızdı,acıları acımız
Sevinçleri düğünümüz,
Kederleri yükümüzdü,
Ben çocukken...

Ne yazık büyüdüm,ve büyüdük,
Terkettik o yeşil dağları,
Mis kokulu tarlaları,
Dağıldık çil yavruları gibi,
Çatıldı kaşlarımız,kesildi pınarlarımız,
Sığındık,insan öğüten karabasan şehirlere,
Soldu betimiz benzimiz,
Sanki öksüz ve yetimiz...