1 AĞUSTOS 2002 DİYARBAKIR KULP AYGÜN KÖYÜ
Ben çocuğu kucağında vurulan babanın acısıyım. Sokakta ip atlarken küçük bir kızın koparılan ayağındaki çığlık benim. Füzeyle yıkılan okulun duvar harcıyım! Kopmuş çocuk başlarıyım, kopmuş çocuk elleriyim… Bombalanan hastanelerde yaralı çocukları kurtarmaya koşarken; bir hemşirenin, şarapnel parçasıyla yere düşen elini almaktan vazgeçişiyim. Ben çocuğuna ağlayan annenin gözyaşıyım. Annesinin karnında kurşunlanan bebeğin susmasıyım… Sesimden tanıyın beni!
Beyaz, ipek gibi yağdı kar
Bir kız kardan hafif adımlarıyla yürüyüp geçti hayal içinde
Arkadaşlarımı düşündüm, sevgili şeyleri
Sanki her şey bizimle var ve bizimle olacak
Şarkılar çaldı odalarda
Bütün insanları sevmek gerektiğini düşündüm
Devamını Oku
Bir kız kardan hafif adımlarıyla yürüyüp geçti hayal içinde
Arkadaşlarımı düşündüm, sevgili şeyleri
Sanki her şey bizimle var ve bizimle olacak
Şarkılar çaldı odalarda
Bütün insanları sevmek gerektiğini düşündüm
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta