Ben çocuğum! ! Şiiri - Selma Güneş

Kar yağıyor dediler, sevindim coştum.
Aldım kızağımı yokuşa koştum.
Üşüdü kulağım, akıyor burnum,
Ben çocuğum soğuk bana vız gelir! !
Parmaklarım kıpkırmızı,
Çorabım ıslak.
Elimde yarım ekmek,
Katıksızmış...o da ne demek.
Yine yırttık pantolonu, akşamın gündemi kötek.
Ben çocuğum dayak bana vız gelir! !
Kedilere, tenekeler bağlarım.
Köşe bucak,bozuk para ararım.
Misketleri değiş tokuş yaparım.
Bir simite, bir gazoza, uçarım! ! !
Ben çocuğum, hayat bana vız gelir...
Eriği, kayısıyı dalından yerim.
Dedemi, ebemi başka severim.
Süpürge sapından ata binerim.
Ben çocuğum yollar bana vız gelir.
Annemden nasihat, babamdan fırça.
Karnede zayıfım, her dönem sıkça.
İstikbal dediler, inandım safça
Ben çocuğum, büyümekse vız gelir.