Ben Çocuğum Şiiri - Memet Doğan

Ben çocuğum;
Şeker tatmamış ağzım
Namlular doğrulmuş gözlerime
Kana bulanmış topacım.

Koşamam bahçem mayın tarlası
Kucaklayamam gelincik çiçeğini
Dikenli teller kanatır ellerimi

Ben çocuğum;
Bir ikindi vakti kapanır kapımız
Düğümlenir ekmeğim boğazıma
Söner erkenden ocağımız, lambamız

Geceleri masal anlatmaz bana ninem
Başım saklı durur annemin kucağında
Birazdan ateş topları düşer bahçemize
Yakar hanımeli çiçeklerini
Ben susarım, ağlayamam
Rüyalarıma girer
dedemin anlattığı cehennem
Düşerim bin kez ateşlere

Ben çocuğum;
Korkuyla öter horozlar her sabah
Kalkarım, duman bulutları üzerimde
Ağıt yakar kadınlar kendi dillerinde
Ben şarapnel parçaları toplarım
Ormanlarım yanar dağlarımda
Çiçeklerim savrulur
top mermileriyle
Tetik çeken eller her gece
Kıyarlar sevincime

6 Ocak 1996....................