Benim yüzyılları sırtımda taşıyan,
Ama o gün
Baharın kalbinde yürüyordun
Ve dallarım ilk kez titredi.
Toprak ısındı adımlarınla,
Rüzgâr saçlarını anlatırken bana
Bir yaprak utandı, düşmedi yere
Çünkü sen geçiyordun.
Gölgem senin tenine değince
Ben bile yeniden yeşerdim.
Ve bil ki
Ağaçlar da sever,
Kökleriyle tutunurlar kalana.
Her yıl aynı yerde
Aynı mevsimde beklerim seni
Bir çiçeğin gözünü açtığı vakit
İlk sen gelirsin aklıma.
Ve o gün gelmezsen eğer
Bahar eksik kalır
Gökyüzü tam mavi olamaz,
Çünkü senin adını duymadan tamamlanmaz hiçbir mevsim.
Aşk
Kayıt Tarihi : 8.5.2025 13:05:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!