Noktaya hapsetme ümitlerini,
Vur,vur yaşamın yüreğine hançerini,
Acizlik insanlara göre olsaydı,
Yaradanım bize vermezdi zekâyı.
Demeyesin hiç ben yoruldum,
Ben,yüzde yüz yorulmuştum,
Kâh düştüm,kâh doğruldum,
Sordum,hep kendime sordum.
Hata kimde,zamanın neresinde,
Geriye döndüm,gezindim mazimde,
Suç işleyeni de gördüm,işleteni de,
Çoooook,çok güvenmişim elaleme.
Bugün yeniden başla hayata,
Dört elle sarıl umutlarına,
Az güven,öz konuş ve asla,
Önce ''ben'' demeyi unutma...
08.12.2006
AYDIN.
Kayıt Tarihi : 8.12.2006 18:59:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Önce ben.. demek, sevgili şaire bu benci lik şiiri yanlış anlaşıldığında keskin bir bıçak gibi. Galiba kastınız birey olabilmekle ilgili. Ben ben de bencilliği çağrıştırıyor. Güzel şiirinizi kutlarken Ankaradan çocukluğumun geçtiği Aydınıma sevgi ve selamlar.
TÜM YORUMLAR (8)