Ben Çeker giderim Şiiri - İsmail Külahçı

Ben çeker giderim bu diyardan
Gözü yaşlı bir ana, yıkılmış bir baba
Bırakır giderim
Yüreği buruk bir sevgili
Hasretle yanan bir kardeş
Bırakır giderim

Ben çeker giderim bu diyardan
Buğulu bir gecenin sabahında
Soğuk ve yağmurlu bir gecenin ayazında
Yakar giderim ben bu şehri

Ben çeker giderim bu diyardan
Ötüşen kuşların sesini, bir kedinin yavrusunu
Bir ananın oğlunu, kan kardeşimi
Hayallerimi, umutlarımı
Benliğimi ve tüm varlığımı unutur,
Çeker giderim bu diyardan

Ben çeker giderim bu diyardan
Fırtınadaki azgın dalgalardan kaçıp
Bir limana sığınan balıkçı teknesinin çaresizliğiyle
Hiç birşeyi olmayan bir dilencinin acizliğiyle
Bir yetimin ezikliğiyle
Küsen bir çocuk ve azgın bir dev gibi
Bu şehri yıkar giderim

Ben çeker giderim bu şehirden
Arkama bile bakmadan
Yarimi, dostlarımı, anamı, babamı
Vede kız kardeşimi
Herşeyi silip süpürüp hayatımdan
Hasret gecesinin soğuğunda
Sabaha karşı beş ayazında
Bütün bu şehir uyurken,
Ben usulca, sessizce
Gecenin soğukluğuyla
Çeker giderim ölüme
Hiç kimse anlamaz yokluğumu