Ben Cehenneminde Yaşamayı Seçtim

Her gitmeler gitme değildir bunu unutma
Seni bir zıpkın gibi göğsüme sapladım çıkaramazsın
Aramızda mesafeler boşluklar olsa da boşluk sayılmaz
Ben boşlukları gözlerindeki bakışla doldurdum
Aramızda boşluk değil olsa olsa biraz mesafe olur
O mesafeyi de gözlerimde akan yaşlarla doldurdum akar yine sana ulaşır

Her unutmalar unutma bunu unutma değildir
Doğan bir ay gibi gönlüme doğdun her gece doğmaya mahkûmsun
Unutmak istesen de unutamayacaksın bir yıldız gibi etrafındayım
Işığıma hayran kalacaksın peşimde kendi ışığınla sürükleneceksin
Aramızda boşluk değil olsa olsa biraz mesafe olur
O mesafeyi de gözlerimde akan yaşlarla doldurdum akar yine sana ulaşır

Her hasreti gerçek hasret sanma hasret değildir
Seni bir ölüm gibi gönlüme yazdım silinmesi mümkün değil
Tüm gerçekler bir anda yalanda olsa ölüm hiçbir zaman yalan değil
Canımı almaya bir gün Azrail’im olarak geleceksin hasreti göreceksin
Aramızda boşluk değil olsa olsa biraz mesafe olur
O mesafeyi de gözlerimde akan yaşlarla doldurdum akar yine sana ulaşır

Ağlamak gönülde düşen değil gözden düşendir
Ben cehenneminde yanmayı seçtim sönmesi mümkün değil
İstersen bir gel de gör ağlamak neymiş gönülde silinmeyen neymiş
Dayanabilirsen cehennemine gel yanımda kal gör gerçeği
Aramızda boşluk değil olsa olsa biraz mesafe olur
O mesafeyi de gözlerimde akan yaşlarla doldurdum akar yine sana ulaşır

Ben senin terk etmenin yolunu sırat köprüsüne yazdım
Yürüyorum üstünde düştüm düşmek üzereyim
Sensiz olduktan sonra kalmak düşmek ne fayda sağlayacak
Sensizliğin cehennemi cennete yakışmayacak sırıtacak
Aramızda boşluk değil olsa olsa biraz mesafe olur
O mesafeyi de gözlerimde akan yaşlarla doldurdum akar yine sana ulaşır

Kul Mehmet