Gerçek bir yolculuğun tren vagonunda,
Buğulanmış camdan etrafı usul usul izliyoruz…
Koca bir köy oluyor yolun gerisinde bıraktığımız
Ya da küçük yaşamlarla dolu bir şehir…
Aslında türkü nağmeleri gibi
Yanık yanık sesleniyor
İşleniyor yüreklerimize…
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta