Ben büyümüyorum artık Şiiri - Mehmet Tun ...

14.08

2010
Baba Ben Büyümüyorum Artık
Mehmet Tuncer

Bana öyle bakıp ta
Çaresizliğimi vurma yüzüme.
Bir bilsen neler isterdim.
Pencerenin en büyük camını kırmak
Süt dökmüş kedi misali
Sus, pus oturduğumda kızmanı
Yâda bir tokat atmanı...
...ama yapamıyorum..
Ben artık büyüdüm...

Ben büyüdükçe sen bir garipleştin
Hatırlarımsın?
Düğünümde ağlamıştın
Oysa mutluydum.
Nedenler niçinler hep saklı kaldı içimde
Kimselere soramadım?
Geçti bir yirmi yıl
Kızım öpüp elimi
Giderken telli duvaklı
İşte o zaman anladım
Senin neden ağladığını...
Bana öyle bakıp ta
Çaresizliğime birde günahkârlığımı ekleme
Yaşamın bu boşluğu, hiçliği deli ediyor beni
Neden sanki gelinir dünyaya...
...ve bizler bu çaresizliği neden yaşarız
Balıkçı ağına takılmış balık misali
Çırpındıkça neden artar çaresizliğimiz...
Ah...
Ah bilebilsem.
Bir yapabilsem.
Tutup ta elinden kaldırabilsem yatağından...
...ama yapamıyorum...
Baba ne olur.
Ne olur bana öyle bakma
Boğazımı bir el sıkıyor
Nefes alamıyorum...

Ve baba,
Dört yıl oldu...
Çocuklarım büyüdü
Çocuklarımın çocukları oldu
Yani baba,
Ben?
Ben büyümüyorum artık
Yaşlanıyorum...