Ben büyümek istemedim..
Acıyla, çığlıkla çırpındıkça yoruluyor bedenim..
Şu bulutları alın üstümden. Uyanmak istiyorum hayattan. Küsmek istiyorum, sesimi duymuyormusunuz beni ah canim insanlar! !
Ölüm kimi insana göre kurtuluş kimisine ise mağlubiyettir. Bence ölüm Allahın kuluna kalk yerine yat deme şeklidir ama ben yasarken istemeden cok uyumusum..
İsyan mi etmis olurum? Öyleyse bu günah benim, yazmak istiyorum üstüne, sakın dokunmayin.. yüreginizi kirarim.
Ben kıskanç biriyim, çocukken olduğu gibi. Sevincle oynadigim oyun, kırılınca ağladigim oyuncak, bunları bana geri verin hadi.. saklanbaç mı oynuyoruz nerdesiniz insanlar, korkuyorum Yalnizliktan, bide bide gözlerim aciyo artik kapatmaktan sagim solum sobe degil endişe..
Ahmet Aslan 2Kayıt Tarihi : 9.10.2014 17:47:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!