Ben buyum işte Şiiri - A. Yüksel Şanlıer

Ne zaman
dönsem arkama şöyle bir bakınsam
hatalarım sinsi, sinsi hep güler olurdur arkamdan.
Kendime kızarım, kaderime kızarım
ve doğrularım!
eğrilerim!
ve geçmişteki tüm yaşanmışlarım
düşmezken, yakamdan...

İster yürürken olsun, ister otururken
ister yerken ister içerken
ve ister bir akşamüstü, sakinlikte ufku seyrederken
/Dalgın, dalgın bir deniz kenarında
boğulur gibi olurum, boğazımın düğümlenmesinden
bazen..
Ve bazen de, bir damla gözyaşım
istemeden,
süzülürdür, yanaklarımdan..

Sel olurdur duygularım çok zaman.
Irmak olur akardır, yavaş, yavaş, ben düşündükçe yatağından.
Bezen coşardır
ve bezen de yıkar, /bendinden bile aşardır
ben geçmişimle boğuşurken
İçimde kora dönüşmüş oturmuş duygularım…
Ve
bir de,
duygularım hissettiklerim geçerken aklımdan.
O içimdeki hasretliğin kora dönüştüğü kahrolası gecelerimde
yanarım terlerim, hatalarımdan…

Ben buyum işte...
Ne sen sor, ne de ben söyleyeyim derdimi.
daha sana.
Göğsüm çarpardır, geçmişimi her anışta.
Sanma ki yaşadım ben, her kes gibi güzellikleri
yaşadığım gençlikte
De /sanma aklım sevişte.
Geldim ömrümün artık sonuna
yele vererek, sele vererek kendimi…

A.Yüksel Şanlı er
29 Aralık 2011-12-29
Antalya