Yaş kemâle erince insan sık sık içsel yolculuk yapıyor.
Gönül bu, girmediği köşe kalmıyor.
Kâh çocukluk kâh gençlik yılları.
Tabii genellikle geçmiş zamanlar.
Ne yalan söyleyeyim, hoşuma da gidiyor.
Zaten hayat dediğimiz kavram yaşanmışlıkların bilançosu.
Acısı da var tatlısı da.
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta