Ben
Bu yaşa kadar gülen olmadım
Her zaman ağlayan oldun
Durma ağla gözlerim
Elimi koynuma sokup bağladım
Her zaman hüzünlü oldu yüzüm
Kaderde varmış fakirlik hayatı
Zengin gibi yaşayan olmadım
Çok çile çektim ezeldi bedenim
Sefa ićinde yaşayan olmadım
Yarden ayrıldim onunla kalmadım
Halimden anlamaz sevdiğim yar
Param pulum yoktur
Dünya olur dar
Beni seveçek olan yanlarımda var
Halimi bilenler dost olur bana
Ben gelen oldum yaşanan ana
Yalnızım yalnız kalmak isterim
Şükürler ederek
bir güzeli Gönülden severim
Yanımdan ayırmam her nereye gitsem
Değerimi bilsin o
bana yeter
Çektiğim dertler ölümden beter
Kayıt Tarihi : 27.10.2017 11:22:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Mustafa Duyar](https://www.antoloji.com/i/siir/2017/10/27/ben-buyum-80.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!