Ben büyüdüm ne garip...
Ardına kadar açıldı
Dünyanın kapıları,
Yöneticinin ölümüyle
ve başlamasıyla sisin hükmünü sürdürmeye...
O kadar mekanın sınırlarını aşmak
gereğini aradım ki,
Bana kafes olan evimi
İs ve duman kokusuna sattım...
Ve güz yağmurunda olgunlaştım,
Sonsuz oldum ve duruldum...
Tatminsizin son şansıdır ki,
İnancındaki tereddütün mahcubiyeti...
Tatyana Aleksandrovna Bek
Çeviri: Xalide Efendiyeva
Kayıt Tarihi : 30.4.2012 22:15:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Я повзрослела! Как ни странно,
Мне распахнулись двери мира
С утратою ориентира
И воцарением тумана.
Мне стало так необходимо
Увеличение объема,
Что я ушла из клетки дома
На запах копоти и дыма.
И зренье на дожде осеннем
Безмерно сделалось и чисто...
Последний шанс максималиста -
Смутиться праведным сомненьем!
Татяна Александровна Бек
TÜM YORUMLAR (2)