Ben, Bülbül ve Gül Şiiri - İsmet Anik

Seher vakti çok ötersin
Dilinii saz etme Bülbül.
Hem sever, hem dertlenirsin
Gül'e çok naz etme Bülbül.

Dünyaları dar getirdi
Dilimde tüyler bitirdi
Gül bana da çok çektirdi
Sus Gül'den söz etme Bülbül.

Sana söyledim en başta
Kaybedersin bu savaşta
Dertli derrtli ağlayıpta
Baharı güz etme Bülbül.

Ömrünü sen Gül'e verdin
Gününü Gül'de geçirdin
Gül de diken var bilirdin
Şimdi de caz etne Bülbül.

Bilmezmisin seven naçar
Aklından hep sevda geçer
Gül'dür bu her renkte açar
Gül'ü çok haz'etme Bülbül.

Gül benim ömrümü yedi
Sonunda sen kimsin dedi
Canımı ateş eyledi
Kendini köz etme Bülbül.

Ben anlamam onu bunu
Kötü olur işin sonu
Kışta bari terket şunu
Yaşını buz etme Bülbül.

Ben yandım; kurtar kendini
Dinlemez bile derdini
Anlarsan tükendiğini
Küçülüp vız etme Bülbül.

Mevsimleri unutursun
Gül yerine kar bulursun
Nefesinle boğulursun
Dalında yaz etme Bülbül.

Gözün başkasını görmez
Kim sevilir, kim sevilmez
Kimler sever, kimler sevmez
Seveni sez! etme Bülbül.