Ben Bu Köyün Çocuğuyum

İnsanlarımız görgülü,
Sofralarımız sergili,
Bu töre Haktan vergili,
Ben bu köyün çocuğuyum.

Hep gederiz işimize,
Hor bakmayız gomşumuza,
Şükrederiz günümüze,
Ben bu köyün çocuğuyum.

Çocuklar öküz gütmeye,
Büyükler ekin kesmeye,
Hep çalış, amma yetmeye,
Ben bu köyün çocuğuyum.

Havluda gezer toyuklar,
Zemheride sert soğuklar,
Gurbette bağrı yanıklar,
Ben bu köyün çocuğuyum.

Evler ağaç, kireç boya,
Gelinler giderler suya,
Canlar gurban gözel huya,
Ben bu köyün çocuğuyum.

Burnuyarık, gızıl incir,
Çok yer isen garnın sancır,
Kim vuracak bize zencir,
Ben bu köyün çocuğuyum.

Tiken batsa, galp yoklarım,
Sabreder, sonra patlarım,
Duşmanımı tez haklarım,
Ben bu köyün çocuğuyum.

Gayaları mermer daşı,
Yenir filis, bulgur aşı,
En yüksek yer; İrmikbaşı,
Ben bu köyün çocuğuyum.

Bekmez olur andızları,
Gökte ayla yıldızları,
Çok severler baldızları,
Ben bu köyün çocuğuyum.

Güveyimiz pek bir candan,
Bir daha olsaydı ondan,
Keşke evlenseydi dünden,
Ben bu köyün çocuğuyum.

Mukaddes dava hamili,
İnsanoğlunun kâmili,
İlk mescidi Akcamı’lı,
Ben bu köyün çocuğuyum.

Eşgigara ve ak üzüm,
Dinle beni iki gözüm;
İşte böyle alın yazım.
Ben bu köyün çocuğuyum.

Bahsettim gurudan, yaştan,
Beyidik bekmezle keşten,
Anlattırma tekrar baştan;
Ben bu köyün çocuğuyum.

Prof.Dr. Hasan Özçelik
(29.08.2018, Isparta)