Bir sonbahar akşamı veya soğuk bir kış gecesi ile başlayan,
İçi mevsim kokan anlarda sevmedim seni...
Gördüğüm ilk an sevdim,
Her günümde,
Her saatimde,
Ve her dakikamda sevdim.
Ama sen sevmedin beni,
Üzdün.. Canımı yaktın...
Ben daha da çok sevdim seni..
İnadına sevdim.
Umutsuzca,
Umarsızca sevmeye devam ettim...
Biliyordum benim olmayacağını,
Ama.. ama yanıldım..
Ne olduysa, nasıl olduysa sevdin beni..
Seviyorum dedin,
Seninim dedin,
Benimsin dedim,
Benimdin...
Ne kadar benimsen o kadar hasrettim sana,
Ne kadar yakınsan o kadar özlüyordum seni.
Ve şimdi sen yoksun yanımda,
Uzaklardasın..
Bir yabancı bile daha yakın bana,
Bir ölünün bedeni bile daha sıcak bakışlarından..
Ne en başta sevdiğine inandım,
Ne de arkana bakmadan gidişine.
Ben bu hayatta iki kez yanıldım..
İkisi de sensin...
Kayıt Tarihi : 1.2.2014 21:16:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Furkan Usanmaz](https://www.antoloji.com/i/siir/2014/02/01/ben-bu-hayatta-iki-kez-yanildim-ikisi-de-sensin.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!