Ben bozkır çocuğuyum.
Sevemedim şehri, şehirlileri.
Katıksız ekmeğini bölüşmekten korkmazdı babam.
Anamın elleri kınalı, oyalıydı yazması.
Yüzü kavruk, elleri nasırlıydı ebemin.
Dudak tiryakisiydi dedem birincinin.
Mendilini boynuna dolar,
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim