Ben Bozgun Aşık Mustafa Tatlıtürk

Ben Bozgun Aşık Mustafa Tatlıtürk

Bir zaman yuvada yavru bir kuştum
Kanatlandım diyar gurbete düştum.
Başıma çok dertler belalar açtım.
Dermanın şu diyen dil bulamadım.

Sonra bir ufacık kıvılcım oldum
Aşk dağına düştüm volkana döndüm.
Ateş seli oldum sevdaya doldum
Diken yedim yardan gül bulamadım.

Bir zaman çıraklık ettim ustaya
Bazanda merhemdim dertli hastaya.
Hainler elinden düştüm pusuya
El atıp tutacak dal bulamadım.

Bir zaman kartaldım dağlarda süzdüm
Kırıldı kanadım yaralı gezdim.
Derimi yüzdüler canımdan bezdim
Çıplak bedenime çul bulamadım.

Bazan mecnun oldum gezdim çölleri
Yandım Kerem gibi bağrımda narı.
Sarmadım yaramı Eyyubun sabrı
Kemirdi kurtlarım çal bulamadım.

Bazan aşıklara ben idim çoban
Bazan arı oldum çiçek dolaşan.
Doldurdum peteği yedi el olan
Ekmeğime katık bal bulamadım.

Bir zaman şakırdım aşkın dalında
Çağlayıp akardım döndüm damlaya.
Bozgun Aşık dediler garip şanıma
Düştüm deryalara sal bulamadım.

Bir zaman bendim can,tatlı canlara
Yıllarca yarenlik oldum dillere.
Dolaştım elden ele masada meze
Kederden öteye hal bulamadım.

Bir zaman akılda oldum bilmece
Karışık baktılar epeyce yüze.
Vermezdim fırsatı ölseydim bile
Satıldım pazarda pul bulamadım.

Bir Bozgun Aşığım yanar tüterim
Karda zemheride sönmez ateşim.
Cahil meclisinde yoktur bir sözüm
Ehli aşıklar da lâl bulamadım.

Günlerim ayların üstüne kondu
Topladım yılları altmışı buldu
Gönülde sızılar çoğaldı durdu
Başımda karalı tel bulamadım.

Bozgunum kul oldum bir hal bilmeze
Ne geceye sığdım nede gündüze.
İşte gidiyorum düş oldum size
Topraktan öteye yol bulamadım.

Mustafa Tatlıtürk /BozgunAşık
İstanbul 2004/2022