Ben Bozca Ada Işıklarıyım

Sabah olmak üzere bozca adada.
Işıklar hüzünlü hasret biraz.
Terasa bakıyor ışıklar özlemle.
Fakat, yok beklediği umut artık orada.

Teras boş nicedir.
Umutlar mı filizlendi?
Benim umutlarım körelirken.
Işıklarım artık sönüyor,
Sabah oldu.

Bir başka geceye özlem duyarak,
Buruk bakıyorum terasa, gecelerdir.
Işıklarımda güçsüzleşiyor,
Her geçen gece umutsuzca.

Hayır! hayır! istemiyorum.
Bir başka teras ve sima.
Işıklarım tek kişi için bilsen.
Umutsuzca ve burukça.

Bir umut mu buldu acaba?
Bir ışık mı yandı yüreğinde?
Ben Bozca ada ışıklarıyım ama;
Işığım aydınlatmaz içimdeki karanlığı.

Güneş çık artık ortaya.
Varsın benim ışıklarım kaybolsun.
Teraslar aydınlansın sıcaklığınla.
Gönüller doysun umutsuzca ışığa.

Ben mi?
Beni düşünme.
Zaten,
Cılız ışıklarım çaren değil.
Güneş varsın açsın hanende.
Kapatma perdeni,
Girsin artık gönlüne…