Ben böyle olmamalıydım
ismini duyunca boynum düşerdi omuzuma
içime bir ateş düşmeliydi
ayaklarımın feri kesilmeliydi
Kendimden geçmeliydim
sonra adını sayıklamalıydım
ama bunu kimse duymamalıydı
seni mahşere kadar saklamalıydım
Ben böyle olmamalıydım
nisan geceleri ıslatan yağmuru
bahar şarkıları söylerken karanlığa
çalan her kapıya sensin diye koşmalıydım
Gece yıldızlar serpince göğe
seni görmek icin seyretmeliydim
Ayak sesleri gelmeliydi uzakta
ben hep sana yormalıydım
Şarkılar kime söylenirse söylensin
sana diye dinlemeliydim
ben bir selvi boylu yardan ayrıldım
diyince bir ses
Selvi boylu yar sen olmalıydın
kömür gözlü ateşine düşeli
senin için söylenen söz olmalıydım
ama bunu kimse bilmemeliydi
Seni mahşere kadar saklamalıydım
kelimeler seni taşıyınca kulaklarıma
daha yüzüme çarpmadan isminin rüzgarı
senin kokunu rüzgar getirir bana
Son kez baktığım penceremden seni hayal edip
perdenin son kez kapandığı gibi kapanmalıydı gözler
sonra içime doğru gerilip
seni bana lütüf edenin ismini haykırırdım
Seni mahşere kadar saklamalıydım
ve mahşer günü uzaktan seni seyretsem
sana yakın olmak için can atsam
beni engelleseler sen kim yakınlık kim deseler
Ben ağlamaktan konuşmazsam
gözlerini çevirsen bana
benim cennetim bana bakan gözlerindir
ve tebesüm etsen ama bunu kimse görmese
seni ebede kadar saklasam.
Kayıt Tarihi : 16.6.2011 01:20:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!