Ben Böyle Ayrılık Görmedim

Engin Özdemir
63

ŞİİR


4

TAKİPÇİ

Ben Böyle Ayrılık Görmedim

Ben böyle ayrılık görmedim
Böyle parça parça eden
Ekmek doğrar gibi
Böyle ayrılık görmedim
Ortadan ikiye bölen
Elma gibi erik gibi
Böyle kapı çarpma
Böyle çiçekleri yolma
Böyle bakış görmedim giderken
İnsan olan insan bir elveda der
Bizde hayvan değiliz ya
Neden diye sorarız
Cevabını belki kafa önde
Hayra yorarız

Ben böyle ayrılık görmedim
İki kan davalı gibi
İki can düşman gibi
Böyle ayrılık görmedim
Deve dikenlerini ciğerine saplar gibi
Yok anam görmedim böylesini ayrılığın
Adamı çıra misali yakar gibi
Böyle ayrılık görmedim nefessiz bırakan
Böyle ayrılık görmedim adamı kimsesiz koyan
Ne kadar kahroldum görmedin mi
Nasıl yandım tutuştum Sivas gibi
Görmedin mi elvedasız gidişin neyledi beni
Ben böyle ayrılık görmedim
Adamın içine kaçak acılar taşıyan
Gam keder yüklü kervanlar salan
Ne kervancı başı belli
Ne yolcusu ne hancısı
Kim aldıda kandırdı seni
Söyle bunların hangisi
Dağlar deviren
O son bakışına bir anlam veremedim
Ben böyle gidiş görmedim
Bu gidişi çözemedim
Bana beraberlik sözü verirken demiyor muydun
Ne zaman mevsimler unutur
Ya da karıştırır vazifelerini
Yağmur yerine dolu yağar
Güneş açacakken kar yağar kar başlar
Aslında anlamaya çalışmıyor da değilim
Güzelim seni
Yemin ederken bana
Ne zaman çöle kar yağar
Ben o zaman giderim demiştin
Vallahi yağdı Arabistan’a kar
Anladım sen ondan gittin değil mi
Yiyemedin sözünü ey yar

Ben böyle ayrılık görmedim
Jilet gibi iki yanı keskin
Kal demek başka git demek bambaşka
Sen kafana koymuşsun
Bari vedasız olmasaydı da
Bu biçare böyle ortada apışıp kalmasaydı
Bari bir tebessüm etseydin
Bari suçum günahım neydi onu söyleseydin
Bari uyku ilacımı bıraksaydın
Toplarken bir bir eşyalarını ayakkabılarını
Çoraplarını fotoğraflarını
Ve yarım hatıralarını
Ben nasıl uyurum şimdi
Kim sarar beni karanlık geceden başka
Kolların yerine
Kim saçlarımı okşar gecenin al yalazında
Fırtınadan başka
Söyle şimdi
Milyonları verseler kim sever bundan sonra
Kim inanır aşk’a

Ben böyle ayrılık görmedim
Şimdi ne yapayım sen söyle
Sigarayı mı çoğaltayım içkiyi mi
Yumruklarımı mı kanatayım duvarlara vurup vurup
Yoksa ağlayayım mı akşamdan sabaha
Son öpüştüğümüz yerde durup durup

Ben böyle ayrılık görmedim
Sessiz sedasız konuşmadan
Tebessümsüz hem de elvedasız
Tatsız tuzsuz
Kokusuz cansız ve kansız
Elvedasız mı gider sevgili bitse de ilişki
Dinsiz vicdansız
Ey imansız ey insafsız

Görmedim böylesini ayrılığın
Adamı koyun gibi meletenini
Parçalarcasına beyin zonklatanını
İçinde durmak bilmeyen kilise çanı çalar gibi
Bir daha nefes almayım
Bir daha vurmasın kalbim
Eğer gördüysem böylesini
Zehirli ok yemiş gibi
Hem kan kaybettirip hem yavaştan öldürenini

Bil ki ne güneşler doğacak benim için
Ne mutlu olduğum geceler olacak
Şunu da unutma
Elbet bir gün adın anılmayacak
Sen unutulacaksın
Ama korkuyorum
Daha kimleri böyle kandırıp
Yürekten inandırıp
Aniden sessizce kaçacaksın
Ben böyle ayrılık görmedim…
26.07.2001

Engin Özdemir
Kayıt Tarihi : 27.10.2012 00:53:00
Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Şiiri Değerlendir
Yorumunuz 5 dakika içinde sitede görüntülenecektir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!

Engin Özdemir