Ben Bölükbaşı Şiiri - Can Canan

Ben bölükbaşı adım rüzgâr – alnım açık başım dik,
Tam iki asırdır yazıyorum hepsi dolandı belime…Ne olursun gem vurmayın dilime……………
Basit gevezelik oyunlarını bilmeyiz………. kısa kesip, uzun lafı sevmeyiz.
Yüreğimizi pazardan satın alıp, üç – beş kuruşa konuşup ta madara etmeyiz âleme – fiyakayı da hiç bozmayız…
Konuştuk mu tam konuşuruz – başımız kesilir sözümüz kesilmez.
- Çıyan soksa bedenime o an, hişt demem – ölürsek mertçe ölürüz – her şeyden geçeriz;
Serden, yardan ve sıladan…
Lakin özümüzden geçmeyiz, bu böyle biline…
Biz bir gül uğruna nice dikenleri besledik
Bir bahar uğruna yetmiş kışa yenildik
- Çevrilse binlerce soğuk namlu üzerime
Son sözüm ilk sözümdür… Çekilen namert olsun.
Bilmez misin? .....Karlı dağlarda keklik kovalayan avcıya er meydanında cirit kolay gelir.
— Varsın kurtlar vadisinde çakallar ulasın,
Kurt çakal olmaz – çakal da kurt olamaz haaa…

Ben bölükbaşı adım rüzgâr – Kalemim kırık kâğıdım noksan
Bin yıldır yazıyorum hepsi dolandı belime…Ne olursun gem vurmayın dilime……………