Ben; kara dağların, kara bahtlı adamı,
Dağların oğluna, mekân olmuşum.
Ben, çatlamış sabrın, taşan ayranı,
Kürre-i Arz, oluşurken doğmuşum.
Ben; Nemrut’ta, Süphan’da ağaran şafak,
Ben; Rahva Ovası’nda sararan başak,
Gönlümle oturdum da hüzünlendim o yerde,
Sen nerdesin, ey sevgili, yaz günleri nerde!
Dağlar agarırken konuşmuştuk tepelerde,
Sen nerde o fecrin agaran daglari nerde!
Akşam, güneş artık deniz ufkunda silindi,
Devamını Oku
Sen nerdesin, ey sevgili, yaz günleri nerde!
Dağlar agarırken konuşmuştuk tepelerde,
Sen nerde o fecrin agaran daglari nerde!
Akşam, güneş artık deniz ufkunda silindi,
Sayın Lââ Lemân'ın, sayfama verdikleri şeref, onurla kabullenişmiştir. En kalbi duygularımla, başarı ve mutluluk dileklerimle...
Tek kelimeyle harika...Gönlünüze kaleminize sağlık kutlarım.
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta