Ben; kara dağların, kara bahtlı adamı,
Dağların oğluna, mekân olmuşum.
Ben, çatlamış sabrın, taşan ayranı,
Kürre-i Arz, oluşurken doğmuşum.
Ben; Nemrut’ta, Süphan’da ağaran şafak,
Ben; Rahva Ovası’nda sararan başak,
Biliyorum ayıp ve mânasız
Ama peşlerinden gidiyorum
Gezmeye çıktıkları vakit
Ana kız.
Utanır da belki
Devamını Oku
Ama peşlerinden gidiyorum
Gezmeye çıktıkları vakit
Ana kız.
Utanır da belki
Sayın Lââ Lemân'ın, sayfama verdikleri şeref, onurla kabullenişmiştir. En kalbi duygularımla, başarı ve mutluluk dileklerimle...
Tek kelimeyle harika...Gönlünüze kaleminize sağlık kutlarım.
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta