Bitlis'liyim Kardaş Şiiri - Yunus Öndoğan

Soracak olursan memleketimi,
Ben Bitlis'liyim kardaş.
İçinde uzayan mor dağlar gibi.
Yücelerim hep karlıdır kardaş.

Rüzgarlar, tipiler, ayazlar görmüşüm.
Kendime yünden kazaklar örmüşüm.
Bir ömür kuru soğuklar yemişim.
Yine de feleğe hiç küsmemişim.
Ben içinde hep fırtınaların koptuğu,
Rahva Ovası'yım kardaş.

Çocuklar oynar kıyılarımda.
Aşıklar can vermiş yanı başımda.
Ah Tamara diyen kara sevdalı,
Çobanın aşkında.
Tamara'ya döktüğü göz yaşında,
Akdamar Adası'nın taşında,
Efsanelere konu olan,
Van Gölü'yüm kardaş.

Allah'a bağlamışım belimi.
Düşene uzatmışım elimi.
Yücelerden seyretmişim alemi.
Rezil, rüsva etmemişim kendimi.
Nice hikayelere tanıklık etmişim.
Bazen bir şiir, bazen de türkü olmuşum.
Ben başından duman eksik olmayan,
Süphan Dağı'yam kardaş.

Hep sıcak kaynar sularım.
Ne kışım belli ne de baharım.
Kolay geçit vermez yollarım.
Peygamber çiçeği, kekik,
Düğün çiçeği taşır kollarım.
Ben her an patlamaya hazır,
Nemrut Gölü'yüm kardaş.

Savaşlar yapılmış surlarımda
Tarihin yükünü taşırım omuzlarımda.
Nice kavimlere ev sahipliği etmişim.
Boylu boyunca uzayıp gitmişim.
Hep dik durmuş eğilmemişim.
Kimseye sırrımı söylememişim.
Ben hep ayakta kalmayı başaran,
Bitlis Kalesi'yim kardaş.

Sultan Alparslan'a yarenlik yapmışım.
Adımı tarihin sayfalarına yazmışım.
Yiğitleri kucaklayıp bağrıma basmışım.
Üzerimde kümbetler uzanır gider.
Mezarlarım tarihe rehberlik eder.
Adımı soracak olursan eğer.
Kubbet-ül İslam Ahlat'ım kardaş.

Kök salmışım tarihe.
Her yere uzanmış dallarım.
Bedenlere şifa olmuş ballarım.
Buz gibi akan soğuk sularım.
Uzanır gider yemyeşil bağlarım.
Etrafımda sıra sıra karlı dağlarım.
Ben türkü olup dillere düşen,
Beş Minare'yim kardaş.