Ben Bitlis Kızı Şiiri - Mehmet Cemal Saydam

- Acılı ve onurlu, Bitlis kızlarına saygılarımla...

BEN BİTLİS KIZI

Ben; dağların kızı. Dağlar ardında,
Ümitlerim, rüzgârlarla kirlenir.
Başım dik, aktan daha ak var alnımda,
Adıma türküler, gazel söylenir.

Ben; Gülcan, Berivan veyahut Selcan,
Doğduğum yerlerdir, Bitlis ve Tatvan.
Veririm istersen canı canımdan,
Desinler ki; “Bitlis kızı böyledir! ”

Ben; kara dağlarda ağaran şafak,
Ben; Keklik Düzü’nde, sararan başak,
Ben; ana, ben bacı, ama muhakkak,
Bitlis’in özüyüm, özüm özdedir!

Ben; savaşta dirgen, düşman karnında,
Barışta çiçeğim topraklarımda.
Bir masum güvercin, erim yanımda,
Asalet bendedir, yürek bendedir.

Ben; gülistan kızı, zehir katmam aşıma,
Bir namert eli, dokunamaz kaşıma.
Taç olsa takmam, ihaneti başıma,
Elmas gözlerimdir, hançer eldedir!

Ben; elinde bakraç, bir beri kızı,
Asil soydan gelme, bir peri kızı.
Diz çöker önümde, iti-arsızı,
Şerefi taç bildim, onur serdedir.

Ben; Nemrut göllerinde, bir deli çoban,
Dermansız tutulmuş, kanayan çıban.
Arsıza, zalime, korkusuz yılan,
Gönlüm yine de, ulu bir sevgidedir.

Ben; zulümler yaşadım, öz vatanımda,
Kan gördüm, keklik öten şu dağlarımda.
Ve savaştım ben, SEKİZ AĞUSTOSLAR’da,
Başımda puşim var, mavzer beldedir.

Ben; acıların kızı, sahipsiz gelin,
Ben; sevgi özü, bana sevgi getirin.
Onurlu acımı, onurluca dindirin,
Ben mazlum, ben bikes... Çare sizdedir!