Ben Birazda Hüzünlerle Büyüdüm

Belleme beni
Ben birazda hüzünlerle büyüdüm
Kar tortusu bir gecede
Tutunmak isterken ellerine
Düştüm
Evet evet
Sonu gelmez bir karanlığa düştüm
Belki de kaybedilen bir düştüm

Hangi sokak çıkmak ister
Siyah kuzgunların leş yediği arenalara
Hangi yol çıkmak ister
Sonu gelmez yalanlara
Ya da
Hangi nehir hangi okyanus temizlemek ister
Kana bulanmış elleri

Elbirliği ya da sözbirliği yöntemiyle
Bir hoş gelmiştim dünyaya
Bir hoş bakmıştım
Zıvanadan çıkmış gökyüzüne
Tek derdim maviye boyamaktı her şeyi
Ama yapamadım
Yüzüme gözüme bulaştırdım işte

Belleme beni
Ben birazda hüzünlerle büyüdüm
Çaresiz kılar bu duygu yoğunluğum seni
Boğar çürütür büyütmez
Çünkü ben kırık bir dalda açmayı beklerken
Toprağını bulamayan bir tohumda çürüdüm
Şimdi nasıl da ağır geliyorum sana
Nasılda kan doğramak istiyorsun ekmeğime değil mi?
Ben sana dedim
Belleme beni

Ben birazda hüzünlerle büyüdüm
Gel bir günü yaşamadım de geç
Gel bir günün batışını görmedim de geç
İki satır düş benim için günlüğüne
“Sevdası uğruna bir ömrün tükenişini
İri iri açılan gözleriyle seyretti”
Sonrada bir çay demle kendine
Bir dağın çöküşünü seyrederken
Oturduğun yerde
Tadını çıkar yudum yudum iç keyifle