Ben biraz daha ağlıyacağım

anlıyor musun? .......
ben biraz daha ağlıyacağım.....
lülfen...!
lülfen gözlerini çek oradan...
geçme karşıma... gülme... gülümseme...
seni görmemeliyim....

bırak beni...
ben acınacak durumda değilim ki....
hayır... sevgi dilemiyorum kimseden...
hele senden...asla!

-neyse-
bak güneş yine karanlığa bırakıyor bu şehri...
ben karanlıkları çok severim aslında...
hele bu şehrin karanlık geceleri...
bir başka olur inan...hele sensizken...
aslında ben seni hayallerde daha seviyorum...
çünkü orada hiç yoktur kaybetme ihtimali...
sen hep benimsin...
yalnızca benim...

-ama-
oysa gerçekte...hiç benim olmadın...
bir kez bile öpmedim seni... tutmadım ellerini...
ve hiç söyleyemedim sana 'o beni içten yakan...
sarsan... o en ürktüğüm...ama en sevdiğim kelimeyi'
anlamadın mı?
-seni ne kakar sevdiğimi- yani 'çılgınca seviyorum seni'

-neyse-
biraz daha ağlamak istiyorum....
ben ağlarken her şeyi unutuyorum...
içimdeki o birikmiş
'o kimseye açamadığım dertlerim' sanki biraz hafifliyor...
ağlayınca ben... seni nasıl sevdiğimin günahını....
sana nasıl tutulduğumun sızısı yüreğime iner sanki...
senden kaçmak...
senden kaçıp yalnızca hayallerime gömülmek istiyorum...
çünkü olmuyor... dayanamıyorum... hep uzaklardan..
başkasıyla kolkola gezerken...
başkasıyla yaşadığın maceralarını dinlerken...
içime bir öfke...
bir acı iner....

-çünkü bir çocuk kadar saf sevdim seni-
Lülfen...
Allah aşkına yaklaşma bana...
ben yalnız kalmak istiyorum
ve biraz daha ağlamak...
çünkü ben hep 'ihtimallerle' hep belkilerle seni hatırlamaktan...
senin hayallerini kurmaktan yorgun düştüm artık...

-bırak beni ya-
bırak da biraz daha ağlayayım....
çünkü ağlayınca ben kendime geliyorum...
seviyorum...
senden uzaklaşıyorum...
kendimden geçiyorum çünkü...
bırak beni...
-ben biraz daha ağlayacağım-