Ben Bir Tek Annemi Sevdim

Ben,bir tek annemi sevdim
Bir kılıf gibi giydim,onun sonsuz yalnızlığını
Bu kara,titrek,ürkek bedenime
Daha güçlü,daha dik oldu o zaman başım
Daha yıkılmaz,daha sert oldu kaşlarım
Daha kuru,daha keskin oldu bakışlarım

Onun açlığıyla doyurdum yıllarca karnımı
Elleriyle ısınıp,sesi ile daldım uykularıma
Göz yaşlarımın adına onu koydum ve
Bir tek onun için ağladım
Sokmadım yüreğime bir başka gönülleri
Ben hiç aldatmadım annemi

Doğruma eş tutup,yoluma yoldaş ettim,
Kendimi sevmek için bile önce onu sevdim,
Ben her şeyden çok annemi sevdim.
Her aldığım nefese,onu sebep bildim,
Bir amacı vardı yaşamın…bana dair…
Onu da annem seçtim.
Ve bir sonu olmalı idi bu bedenimin
Nefesi bitince ölüp gidermiş insan
Hayır bu kadar kolay olmamalı ölüm,
Çünkü yaşamak çok zor değimliydi.

Ben nefesim bitince değil
Ben o gittiği an gideceğim.
İnsan sevmediği zaman ölürmüş.
Ne annem den önce,ne de ondan sonra…