17---ben Bir Sokak Çocuğuyum

Ben bir sokak çocuğuyum

Kış geldi karları ezdim adım,adım
Yağmurlar da ıslandım
Kar seslerini dinledim ezilirken
Önceleri bir mana veremedim
Ehilleştikçe anladım.
Kış gecelerinde ayazlar üşütünce
Sokaklarda arkadaşlarımı ararım
Yağan yağmurlara karıştı göz yaşlarım
Ben doğdum doğalı hiç gülmedim ki
Gizli,gizli ağladım

Birer ikişer bakıp geçtiler yanımızdan
Ne kimsesizliğimizden haberleri vardı
Nede açlığımızdan

karanlıkları severiz biz
Bankamatiklere sığınmak için
El ayak çekilsin isteriz
Dondurucu da olsa soğuklar
Titreye, titreye bekleriz

sığınacak bir yer
Yatmak için bir kuytu köşe
Bir köprü altı bulmaya çalışırken
Bir el özlerim sevgi ile uzanan
İlgi bekledim başımı okşayacak
Gıpta ile bakarım gelip geçenlere
Hırslanarak bakarım
Kızarak bakarım
Donan elleri görmüyorlar
Aç çığlıları duymuyorlar
Kimsesiz sokak çocuklarını
Tanımıyorlar bilmiyorlar
Konuşmak istemiyorlar
Belli oluyor davranışlarından
Biz ne kötülük ettikse onlara
Tuzu kurular bizi sevmiyorlar
Sevemiyorlar
Duyarsız davranıyorlar
Duygusuzlaşıyorlar
Bizi anlamıyorlar
Hor görüyorlar

Birileri işliyor suçu
Sokak çocukları suçluyorlar
Çalan birileri oluyor
Bizleri hırsız sanıyorlar
Birileri kendince vakur
Birilerinin dimdiktir başı
Namuslu bir sokak çocuğuyken ben
Beni namussuzlaştırıyorlar
Hor bakışlarını dikiyorlar
Öfkeleniyorlar
İçin, için vurun garibe diyorlar

Oysaki şunu bilmiyorlar
Bilmek istemiyorlar
Benimde hayallerim var
Tek düze düşüncelerden ayrı
Sevebilmek sevilebilmek
Bir yuva kurabilmek
Topluma girebilmek
Söz sahibi olabilmek
Aydınlık bir gelecek görebilmek
İnsan olduğumu unutuveriyorlar

Birde benim penceremden bakınız
Bakınız bu filimsi hayata
Bendemi kusur
Beni sokağa salanda mı hata
Nerden bakarsanız bakın
İster semanın maviliklerinden
İster denizin derinlilerinden
Yada yer yüzünün yüksekliklerinden
Bakınız benim penceremden
Bakınız gerçeği görerek hayata
Size göre var olan tatlı hayatın yolu
Bize gere nereden geçiyor
Görebilir,gösterebilir misiniz
Siz bana bir umut penceresi açabilir misiniz
Kırk kanatla umuda uçabilir misiniz
Sokaklarda yaşamak ne kadar zordur
Bilir misiniz
Bilir misiniz

İster zeminin merkezinden
İster semanın maviliklerinden
Bakınız bu filimsi hayata
Benim için bir umut ışığı görebilir misiniz
Umuda bakabileceğim bir pencere açabilir misiniz
Soruyorum bu soruyu gelip geçenlere
Durup düşünüyorlar bir anlık
Sessiz sedasız bir duyarlık
Cadde,cadde düşündüğüm kentler
Baştan sona karanlık

Yok olmuş acıma duygusu
Yok yardımlaşma tutkusu
Yok kimsede dostluk utkusu
Çünkü duyarsılaşmış insanlık

Ben bir sokak çocuğuyum
Tiner alışkanlığım
Asilik huyum
Soluk yaşam
yitik sevi
İşte benim kişiliğim
Kırık kalp, ulaşılmaz umut
İşte benim benliğim

Sordum kendime ben neyim.
Ben umutsuz bir gölgeyim
Bakan gözlerin nefretiyim
Ben böyle yetiştirildim
Ben buyum beyim
Sokakların neferiyim

Şair Yusuf Değirmenci