Ben Bir Sokak Çocuğuyum Şiiri - Zeynep E ...

Hem yetim hem öksüz, evsiz barksızım
Şu hayat denen dehlizde yapayalnızım
Ne deliyim ne serseriyim
Hayatın darbesini yemiş sokak çocuğu Veli'yim
Bazen, dilenir bazen de ayakkabı boyar simit satarım
Para kazanınca sevinirim
Yokluğun acısını yüreğimden atarım.
Ya bir virane sarayda ya da köprü altlarında yatarım
Üşüyen bedenimle her gün biraz daha batarım
Ben bir sokak çocuğuyum derdime dert katarım
Gözümde tüter sıcacık bir ev, yumuşacık bir yatak
Şefkatli ana kucağını öyle özledim ki
Gönlüm, sevgiye, hasret
Sanki kaza geçirmiş gibi, kolum kanadım kırık
Her gün bir acı boğazımda düğümlenir hıçkırık
Yorgun düştü körpe bedenim
Yüreğim acılara mahkum, sokak çocuğuyum
Daha niceleri var aynı kaderi paylaşan
Kimi analık zulmünden kimi babalık zulmünden
Kimi de benim gibi kimsesizlikten
Düşmüş karanlık sokaklara, hedef olmuş acımasız oklara
Bizim de özlemlerimiz var
Sıcak yuvaya hasret okumak kadar
Tutun bizim ellerimizden mahrum kalmayalım
Dünya olmasın sokak çocuklarına dar.
Zeynep Eroğlu 21 12 2012