Ben Bir Şairim, Yazmam Gerekir

Ben bir şairim
Yazmam gerekir
Yazdıklarımın arasında seni bulmam
Ne kadar sorgulasam da seçimimi
Beni anlattığından kuşku duymam
O zaman neden diye bir soru gelir insanın aklına:
Kalem karalamaz kağıdı...
Hiçlik avutmaz ki insanı
O da bir varlık olur çıkar
Anlamı kavranıldığında
Ancak yoksunluk benliğinin her tarafında
Senden her gün bir parça koparır gibi
Günler geçer yürümek kalır
Görmek duymak dokunmak tatmak yok
Belki çarparsın duyumların eşiğinde
Mavi bir düşe
Düşe kalka uzanırsın yaşam sevincine
Ümit umuda dönüşür gibi
Düş dediğin gerçeğin ta kendisi
Eksik kalınan varlık
Tamamlamak ister tarihini
Her canlı eşini arar
Kim sever ki yalnız bir garibi
Ve mücadelende direnç göstermek istiyorsan
Sen sev şu yalnız kişiyi
Yalnız kalmayı “umutla” becerebilmek için değil
Umutla kurmak için geleceği
Umut büyük bir kucaklayıştır
Yari yareni yarını mücadeleni